Dag-im

"Dag-im"

Ang layu-layo mo.

Tinangka kitang lapitan

At napaso ako

Sa init ng sarili kong pagmamahal.

Sagad sa kaluluwa ang lamig mo at pait,

 Parang bagong bukas na beer:

Malamig,

 Mapait.

Hinahanap-hanap ko.

Ang layu-layo mo,

Ngunit ginawa kong lahat

 Upang ika'y malapitan.

Umaasa akong nasa akin

Ang huling pirasong bubuo sa'yo.

Hindi pala:

Libu-libong bahagi pala ang nawala sa'yong pagkabasag.

At ngayon,

Pareho na tayong wasak

At may malalalim na sugat.

Tinangka kitang lapitan, mahal,

Sa sarili mong mundo—

Mundong binuo mula sa luha.

Ninais kong makisalo

Sa hinagpis mo't pait.

Ngunit, mahal,

Patuloy na bumabalong ang 'yong luha,

Hindi mula sa mata Kundi mula sa apdo at sa puso mong nalason

Nang kamandag ng unang pag-ibig.

Mahal kita

Kaya hindi na ako lalayo,

Kahit alam kong mauuna pa akong malulunod

Sa mundo mong hilam sa luha.

Mahal,

Hindi ko sasabihin sa'yong

Gumising ka na

Sa kabaliwan,

Dahil ako'y tulad mo ring baliw

Mula pa noong

 Una kong hakbang palapit sa'yo.

-         Lawrence Avillano; August 18, 2016